အျပင္မွာမိုးေတြ အံု႕ဆိုင္းၿပီး မႈိင္းညွိဳ႕ေနတယ္.... ငါဘာကို လြမ္းလို႔လြမ္းမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္... ငါ့ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ကိုပဲ လြမ္းေနတာလား..... ငါတက္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုပဲလြမ္းေနတာလား..... ငါက်င္လည္က်က္စားခဲ့ဖူးတဲ့ ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ကိုပဲလြမ္းေနတာလား...... ငါ့ရဲ႕ ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ေဒသကိုပဲလြမ္းေနတာလား..... ငါျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးကိုပဲလြမ္းေနတာလား..... ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ငါေနလို႔ ထိုင္လို႔ မေကာင္းေအာင္ကိုျဖစ္ေနတယ္... တစ္ခုေတာ့နားလည္မိပါတယ္ ဘ၀ဆိုတာ ရတာမလို လိုတာမရ ဒါဟာလူ႕ဘ၀ တဲ့....
No comments:
Post a Comment